بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم جناب آقا رییس جمهور . سلام علیکم جناب آقای شهردار .... سلام علیکم مسئولین محترم و طراز اول مملکت . سلام دلسوزین خاک ایران .

دیروز یادم هست بابابزرگ میگفت به فلانی رای میدهم چون چهره ی زیبایی دارد. بابا بزرگ نمیدانست سیاست چیست مثل خیلی از شهروندان ایرانی که دلشان به حقوق بازنشستگی خوش است . دیروز یادم هست بابا گفت به فلانی رای میدهم چون اهداف خوبی دارد . دیروز یادم هست زیاد رای دادیم و جیب خیلی ها را بزرگ کردیم .دیروز یادم هست بابا و مامان با هزاران سختی و جیب کوچک و دل بزرگشان توکل کردند به خدا و خانه خریدند . 30 سال تلاش کردند بابا شب و روز کار کرد تا جیبشان قد یک هزارم خیلی ها شد و کل سرمایه شان را برای خرید یک ساختمان 95 متری دادند و باز جیبشان کوچک شد و خدا را شکر کردند که حداقل سرپناه دارند . بابا ، 30 سال راه رفت تا راه یک شبه ی خیلی ها را طی کند . بابا کفش های زیادی پاره کرد .

دیروز یادم هست بابا بزرگ مرد و بعد از او ورثه دست به خانه اش نزدند ولی مسئولین ،تصمیم گرفتند همسرش را آواره کنند .! دیروز یادم هست بابا به خاطر مادرش به همه جا نامه نوشت تا ناموسش، مادرش حفظ شود. دیروز گذشت . بابای من هم با گذر زمان و زیر فشار تمام جان فدایی هایش برای حفظ آرامش خانواده قدش خمیده شد . امروز بابای من دارد میشود بابابزرگ .

بابای من بابابزرگ امروز میشود ولی مسئولین تصمیم دارند تا بابا جان در بدن دارد خانواده اش را آواره کنند . خانه اش را آوار کنند . امروز من هم با ادبیات خودم نامه مینویسم . امروز بابا و مامان ، ناموس من هستند .

دیروز چقدر از امروز بهتر بود . زنده ها حرمت داشتند . امروز نه مرده حرمت دارد نه زنده . امروز روز بدی است . دیروز مسئولین گفتند چشممان کف پای مردم شهرمان الان کف پایشان را هم نگاه نمیکنند که چشم بابای من را خاکی میکند . امروز میخواهند بزرگراه را از وسط خانه ی بابا بکشند . بابا نگاه میکند و به 30 سال تلاشش که دارد آوار میشود بر سرش فکر میکند . مامان خون گریه میکند و آرام و قرار ندارد . امروز مامان حس میکند که کمرش شکسته است . آقای شهردار . آقای رییس جمهور آقای مسئول !!! سر شما به سلامت . بابا و مامان من که برای شما نقش سیاهی لشکر مملکت را دارند . اینجا که جمهوری اسلامی نیست . بیخیال که کی دارد له میشود و کی مقامش بالاتر میرود . صد تا خانه ی ما فدای یک پروژه ی افتتاح شده ی شما در آخرین روزهای مسئولیتتان . ضعیف کشی رسم روزگار است .