او  را دوست دارم . میدانی چرا ؟

چون بعد از زخم زبان هایی که میزند ، مرحمی بهتر از خودش سراغ ندارم برای آرام شدن زخم هایم .

او  را دوست دارم ،

چون با اینکه نگاهم نمیکند ، اما هنوز به من اجازه میدهد که اورا عاشقانه نگاه کنم .

او را دوست دارم ،

چون هنوز میتوانم پاهایش را ببوسم و به عرشیان فخر بفروشم .

او را دوست دارم ،

چون هنوز حسرت دارم مرا روزی مانند کودکی هایم به آغوش بکشد و این انتظار با همه سختی اش ، شیرین است .

او را دوست دارم ،

چرا که او غروری دارد که به هیچ کس نمیتواند جز من نشانش دهد .

او را دوست دارم ،

چون نبودنش را هرگز هیچ کس نمیتواند پر کند .

او را دوست دارم ،

او را به خاطر تمام خاطرات خوش کودکی ام دوستش دارم .

او را به حرمت عشق ، دوست دارم .

او را دوست دارم ،

                                    چون او مادرم است .....

                                                          به او بگویید ، دوستش دارم.........

مرغ ملکوت